Konveyör Bantlar ve Düz Kayışlar

Konveyör bantların tarihi 17. yüzyılın ikinci yarısında başlar. O zamandan beri, konveyör bantlar malzeme taşımacılığının kaçınılmaz bir parçası olmuştur. Ancak 1795 yılında konveyör bantları dökme malzemeleri taşımak için popüler bir araç haline geldi. Başlangıçta konveyör bantlar sadece tahıl çuvallarını kısa mesafelere taşımak için kullanılıyordu.

Konveyör bant sistemi ve çalışması ilk günlerde oldukça basitti. Konveyör bant sistemi düz bir ahşap yatağa ve ahşap yatağın üzerinden geçen bir kayışa sahipti. Daha önce, konveyör bantları deri, kanvas veya kauçuktan yapılmıştı. Bu ilkel konveyör bant sistemi, hacimli eşyaları bir yerden bir yere taşımak için çok popülerdi. 20. yüzyılın başlarında, konveyör bantların uygulamaları genişledi.

Logan Company’den Hymle Goddard, 1908 yılında rulolu konveyör için patenti alan ilk şirketti. Rulolu konveyör işi başarılı olamadı. Birkaç yıl sonra, 1919’da otomotiv üretiminde elektrikli ve serbest konveyörler kullanıldı. Böylece konveyör bantlar, ağır ve büyük malların fabrikalar içinde taşınması için popüler araçlar haline geldi.

1920’lerde konveyör bantları yaygındı ve ayrıca büyük değişiklikler geçirdi. Konveyör bantlar kömür madenlerinde 8 km’den fazla kömür işlemek için kullanıldı ve pamuk ve kauçuk kaplama katmanları kullanılarak yapıldı. Şu anda kullanılmakta olan en uzun konveyör bandı, Batı Sahra’nın fosfat madenlerinde 60 mil uzunluğundadır.

Konveyör bantların tarihindeki dönüm noktalarından biri, sentetik konveyör bantların getirilmesiydi. İkinci Dünya Savaşı sırasında, esas olarak pamuk, kauçuk ve tuval gibi doğal malzemelerin azlığı nedeniyle tanıtıldı. O zamandan beri, sentetik konveyör bantlar çeşitli alanlarda popüler hale geldi.

Pazarda artan talep ile birlikte birçok sentetik polimer ve kumaş konveyör bant üretiminde kullanılmaya başlandı. Günümüzde konveyör bantlarında pamuk, kanvas, EPDM, deri, neopren, naylon, polyester, poliüretan, üretan, PVC, kauçuk, silikon ve çelik yaygın olarak kullanılmaktadır. Günümüzde konveyör bant yapımında kullanılan malzeme uygulaması ile belirlenmektedir.